Ένα διαζύγιο, ένας χωρισμός

Ο χωρισμός αλλιώς. Ένα διαζύγιο, ένας χωρισμός.

Κάθε διάλυση μιας σημαντικής σχέσης, είναι επώδυνη εμπειρία. Ο πόνος και η απογοήτευση από το τέλος αυτό μπορεί να κλονίσει σοβαρά τη γαλήνη, την ευτυχία και την υγεία μας σε όλα τα επίπεδα. Όσο πιο εξαρτημένοι και ανώριμοι είμαστε, τόσο περισσότερο θίγεται το εγώ μας από τον χωρισμό. Όμως, όσο οδυνηρός κι αν είναι, μπορεί να μας διδάξει πράγματα, μπορεί μέσα στη στεναχώρια και στο θυμό που έχουμε, να μας προσφέρει στοιχεία που θα μας κάνουν καλό και θα μας βοηθήσουν στο να πάμε παρακάτω.

Ακόμα και μέσα στη δύνη του χωρισμού, προσπάθησε να κάνεις focus -όσο γίνεται- στη θετική του πλευρά και προσπάθησε να πάρεις ένα κάποιο μάθημα. Καμιά φορά, παραμένουμε εγκλωβισμένοι για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα «γιατί» στο οποίο η απάντηση ίσως δεν θα έρθει ποτέ. Το πρώτο που χρειάζεται να κάνουμε μετά από ένα χωρισμό είναι να δώσουμε χρόνο και χώρο στο πένθος μας και να μην αναγκάζουμε τον εαυτό μας να δείχνει διαφορετικά από ό,τι αισθάνεται. Η απώλειά μας δεν χρειάζεται καταπίεση, αλλά σεβασμό.

Κάθε σχέση κρατάει ένα δώρο στο χέρι της και όσο αρνούμαστε να δεχτούμε το δώρο μιας κατάστασης που έληξε, τόσο παραμένουμε «κολλημένοι» σε ό,τι μας συνέβη και ανακυκλώνουμε τον αρνητισμό μας. Θα ακούσουμε συχνά πληγωμένους ανθρώπους να υποστηρίζουν ότι τα έδωσαν όλα και δεν έλαβαν τίποτα. Στην πραγματικότητα, έλαβαν. Έλαβαν ένα από τα σημαντικότερα δώρα που ονομάζεται οριοθέτηση. Έμαθαν να μην τα δίνουν όλα, γιατί στη σχέση, όταν ο ένας δίνει παραπάνω, δεν αφήνει περιθώριο στον άλλο πάρα μόνο να γίνει αχάριστος. Δυσκολευόμαστε να πάρουμε το μάθημα, το μάθημα όχι ως τιμωρία, αλλά ως γνώση εαυτού και αυτή η αντίσταση μετατρέπεται σε πηγή δυστυχίας. Είναι σημαντικό να εξετάσουμε πώς, με τη συμπεριφορά μας, έχουμε συμβάλλει κι εμείς στο πρόβλημα. Όχι με την χροιά της σκληρής αυτοκριτικής, αλλά με την ανάγκη της κατανόησης του εαυτού μας.

Να αναρωτηθούμε μήπως δεν επικοινωνούσαμε καθαρά τις ανάγκες μας σαν ενήλικες και γι’ αυτό νιώθαμε καταπιεσμένοι, παραπονιόμασταν, κριτικάραμε ή απειλούσαμε;

Μήπως ο άλλος καθρέφτιζε τη δική μας έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού; Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται να στρέψουμε τον φακό προς τα μέσα μας και να μας συναντήσουμε, να ανακαλύψουμε τις πραγματικές μας ανάγκες.

Μαθαίνω να αναγνωρίζω λοιπόν τα θετικά στοιχειά μέσα από τον χωρισμό και το διαζύγιο.

1. Παρατηρώ τι δεν πήγε καλά και προσπαθώ στο μέλλον να μην το επαναλάβω,

2. Ανακαλύπτω δυνάμεις μέσα μου που ίσως δεν ήξερα και δεν πίστευα ότι έχω,

3. Ανακαλύπτω τις ανάγκες μου, μαθαίνω να τις αναγνωρίζω και να τις ικανοποιώ,

4. Βάζω πρώτα εμένα και μετά τον άλλον, προτεραιότητα δίνω στις δικές μου ανάγκες,

5. Απολαμβάνω τις στιγμές μου και τον εαυτό μου,

6. Μαθαίνω να εξελίσσομαι, ενώ επικεντρώνομαι σε εμένα,

7. Μαθαίνω να “ζω” με τον εαυτό μου και να “με αποδέχομαι” για να μπορώ να ευτυχήσω,

8. Εξασκούμαι στην αίσθηση ανεξαρτησίας που μέσα στη σχέση συνήθως -αν δεν έχω ισχυρό ΕΓΩ- εξαρτώμαι από τον άλλον. Κάτι που μπορεί να ανακαλύψουμε από τη διάλυση μιας σχέσης είναι ότι η ευτυχία, η ασφάλεια και η αγάπη είναι εσωτερικές καταστάσεις που υπάρχουν πάντοτε μέσα μας, αρκεί να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τις βιώσει.

Μπορείτε να το καταφέρετε, αξίζει!

Author Info

EviXatzigianni

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Master Teacher Reiki του συστήματος Usui Reiki Ryoho, Master Teacher στο Karuna Reiki & Theta Healing Practitioner