Ακούμε την Καρδιά μας;
Αγαπάμε τον εαυτό μας;
Γιατί άραγε οι περισσότεροι δεν δίνουμε σημασία στην καρδιά μας;
Την κλειδώνουμε; Έχετε αναρωτηθεί πάνω σε αυτό;
Γιατί, οι άνθρωποι σκέφτονται, μιλούν και ζούν καταστάσεις στη ζωή τους που δεν θέλουν, που δεν αγαπούν, που δεν έχουν αγάπη. Ίσως πολλές φορές προτιμούν να δανείζονται στιγμές αγάπης και ευτυχίας μέσα από τις ζωές των άλλων ή μέσα από τις ζωές που παρουσιάζονται στους κινηματογράφους. Σκόπος τους είναι να νιώσουν έστω και για λίγο την αίσθηση της ζεστασιάς της αγάπης μέσα στην καρδιά τους και μετά ξαναγυρνάνε στην ζωή που δεν είναι ευτυχισμένοι.
Υποστηρίζουν οτι αυτές τις ζωές μπορείς να τις βρείς μόνο μέσα απο τα παραμύθια.
Υποστηρίζουν ότι η ζώη είναι ένας αγώνας επιβίωσης. Δύσκολος και δεν μπορείς να είσαι στην αγάπη. Ο λόγος είναι, γιατί εκεί έξω στον κόσμο μας όλοι παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα με την υγεία τους τα οικονομικά τα επαγγελματικά και τα συναισθηματικα τους.
Δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά γιατί έτσι είναι.
ΑΛΛΑ! Για ποιόν έτσι είναι; Για εμάς ή για εκείνους;
Εμείς, ο πραγματικός μας εαυτός που βρίσκεται τελικά, στις αλήθειες των άλλων;
Και τι γίνεται με τη δικιά μας αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί ποτέ ποιά είναι, ή βολευόμαστε στις αλήθειες των άλλων και πορευόμαστε με αυτές;
Σας προτρέπω να κάνουμε μαζί μία παύση σε όλες αυτές τις αρνητικές σκέψεις κι πεποιθήσεις για την ζωή. Να παρατηρήσουμε πόσες από αυτές είναι πραγματικά δικά μας «πιστεύω». Πόσες είναι μεταλαμπαδευμένες από γονείς στα παιδιά και εν συνεχεία απο γενιά σε γενιά μέσα από τους φόβους τις ανασφάλειες. Τις αμφιβολίες που γεννιόνται διαρκώς μέσα στο ανθρώπινο μυαλό της κάθε εποχής.
Όμως τώρα οι εποχές έχουν αλλάξει, οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αλλάξει, η γή μας συνεχώς αλλάζει και ζητάει από εμάς φροντίδα και αγάπη για να συνεχίσει να μας δίνει την αφθονία της σε όλες τις μορφές.
Το μυαλό οφείλει τωρα πια να συνδεθεί με την καρδιά. Να βιώσει την αφθονία που μας προσφέρει η γή μας, το σύμπαν μας, η ίδια μας η ύπαρξη και να βγεί από τους περιορίσμους του «εγώ» και της «ύλης». Να μπεί συνειδητά πλέον στην αφθονία της αγάπης.
Έτσι, χρειάζεται να δώσουμε αγάπη στη γή μας και στους συνανθρώπους μας. Να κατανοήσουμε τη δύναμη της αγάπης που όλοι έχουμε μέσα μας.
Να αγαπήσουμε, να φροντίσουμε και να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας.
Ο τρόπος για να φτάσουμε σε αυτό, είναι να μάθουμε να ακόυμε την καρδιά μας.
Να σταματήσουμε να δανειζόμαστε τις σκέψεις, ιδέες, οράματα, αξίες. Πεποιθήσεις των άλλων ανθρώπων και να ψάξουμε μέσα μας, τον θησαυρό που βρίσκεται μέσα μας και όχι κάπου εκεί έξω.
Τότε μάλλον θα αρχίσουμε να αναθεωρούμε πολλές σκέψεις, ιδέές και αντιλήψεις που μέχρι πρίν λίγο κατεύθυναν τη ζωή μας. Η καρδιά είναι πάντα εκεί για εμάς και χτυπά ασταμάτητα κρατώντας μας στη ζωή. Χωρίς ούτε καν να το συνειδητοποιούμε! Απλά χτυπά περιμένοντας με πίστη και υπομονή το δικό μας σινιάλο ώστε να μας εκφράσει όλα τα καταπιεσμένα «συναίσθήματα», «πρέπει», «δεν πρέπει», «φοβάμαι», «δεν μπορώ», «δεν ξέρω», «είμαι θυμωμένη», «κρυώνω», «δεν είμαι ικανός». Συναισθήματα, τόσων ετών που ζητούν απελευθέρωση για να δημιουργηθεί χώρος όπου μέσα σε αυτόν θα αναδυθεί στο φώς η δύναμη της αγάπης, της ελευθερίας, της αυτοαποδοχής και αυτογνωσίας.
Μέσα από τη συνειδητή αυτή μας επιλογή, μπορούμε να απελευθερώσουμε τα «πρέπει μας».
Να συντονιστούμε ενεργά με τα «θέλω μας», τα οποία μπορούν να μας ταξιδέψουν και να μας οδηγήσουν στη ζωή των δικών μας ονείρων!
Η καρδιά είναι ολιστική, ερμηνεύει και συσχετίζει τα πάντα, λειτουργεί με την διαίσθηση. Για να συνδεθούμε μαζί της αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να κάτσουμε σε ένα δωματιο ή στη φύση μόνοι μας, για 5 λεπτα στην αρχή και απλά να εστιάσουμε το νού μας στον χτύπο της και μόνο.
Ακούστε την, νιώστε την! Δώστε της την προσοχή που της αξίζει. Πείτε της σε ευχαριστώ καρδια μου σε ευχαριστω, σε αγαπώ. Αισθανθείτε την υπέροχη ενέργεια της ευγνωμοσύνης να ξεχειλίζει από την καρδιά στο σώμα στο νου και στο πνεύμα σας.
Συνεχίστε να αναπνέετε ήρεμα και γαλήνια για πέντε ακόμα λεπτά συντονισμένοι με τη μουσική της καρδιάς σας! Αν θέλετε ακούμπηστε τα χέρια σας πάνω της. Επαναλαμβάνοντας αυτή την όμορφη και απλή μέθοδο για 10 λεπτά κάθε ημέρα, (τις πρωινές ώρες μόλις ξυπνάμε είναι μια πολύ καλή στιγμή για να την κάνουμε), φορτιζόμαστε θετικά ώστε να ξεκίνήσουμε την ημέρα μας με ευγνωμοσύνη, αγάπη, σκέψεις χαράς και συνειδητές επιλογές για το ανώτερο καλό μας.
Μπορούμε να το κάνουμε! Αυτή είναι μια πολύ όμορφη αρχή προς το άνοιγμα του μονοπατιού της συνειδητότητάς μας.
Νάμαστε
Author Info
Σχόλια