Ησυχία, τα παιδιά ακούν τον εαυτό τους!

Τι πιο όμορφο και γαλήνιο να μάθουμε τα παιδιά μας να ακούν, την καρδιά και την ψυχή τους!

Ή καλύτερα, θα έλεγα να τους επιτρέψουμε να μας μάθουν την ομορφιά. Την ομορφιά του να είμαστε συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας. Κάθε στιγμή της κάθε ημέρας μας!

Θα αναρωτιέστε τι σημαίνει να τους επιτρέψουμε.

Τα παιδιά μέχρι τα 7 πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι συνδεδεμένα με τον αληθινό τους εαυτό, με την πηγή από την οποία όλοι προερχόμαστε. Η ψυχή τους δεν έχει προλάβει ακόμη να ενδυθεί και να κρυφτεί πίσω απο ρόλους και προσωπικότητες όπως ορίζει η ένταξη στο κοινωνικά μας συστήματα.

Έτσι η ψυχή τους ακτινοβολεί την αλήθεια τους. Τα παιδιά όταν θυμώνουν, θα μας το δείξουν και θα μας το πούν.

Δεν γνωρίζουν την διπλωματία και τα προσωπεία. Θα είναι ευτυχισμένα και αυτό αντανακλά στα υπέροχα προσωπάκια τους.

Θα είναι λυπημένα και βλέπουμε τα δάκρυα να τρέχουν.

Τα παιδιά αισθάνονται την ελευθερία να εκφράσουν τη στιγμή που τα απασχολεί κάτι, την ενόχληση ή αντίστοιχα την ικανοποίηση και χαρά τους. Αυτή είναι η παιδική αθωότητα που όλοι χρειαζόμαστε να έχουμε στη ζωή μας, ώστε να μην επιτρέπουμε στο νου μας να τοποθετούνται δεύτερες και τρίτες σκέψεις που δηλητηριάζουν την ύπαρξή μας.

Μέσω του διαλογισμού, της παρατήρησης δηλαδή του εαυτού μας ως ένας τρίτος άνθρωπος, αποκτούμε επίγνωση της ζωής μας σε όλους τους τομείς.  Μέσω της επίγνωσης αποκτάται σταδιακά η αυτογνωσία μας που είναι ο απώτερος σκοπός όλων.

Επιτρέποντας αυτή την παιδική αθωότητα να αφυπνιστεί μέσα μας και να εξελιχθεί μέσα από τα παιδιά μας, ανοίγει ένας καινούριος δρόμος στην νέα αυτή γενιά των παιδιών μας. Δρόμος γεμάτος εφόδια ψυχικά, συναισθηματικά, σωματικά και πνευματικά.  Έτσι θα τους είναι εύκολο στο μέλλον να διατηρήσουν την αυτογνωσία τους.

Κάθε βράδυ στα παιδιά μου κάνω την εξής ασκησούλα.

 

 –> Τα αφήνω λοιπόν να επιλέξουν κάποιο παραμύθι, κάποια ιστορία που θέλουν να παίξουμε στο θέατρο του μυαλού μας,

–> Κλείνουμε όλοι μαζί τα μάτια μας και ηρεμούμε την αναπνοή,

–>  Αφήνουμε τα χεράκια πάνω στην καρδούλα μας για να την ακούμε. Ο ρυθμός της μας βοηθά, να ηρεμήσουμε από τις σκέψεις όλης της ημέρας,

–> Τώρα φανταζόμαστε τον εαυτό μας μέσα από έναν ρόλο που μας αρέσει και μπαίνουμε στη θέση του σαν να το ζούμε τώρα, στην φαντασια μας,

–> Όταν τελείωνει ο ρόλος και η ιστορία, λέμε πως αισθάνθηκαμε μέσα από αυτό το ρόλο και αν θα μπορούσαμε να τον επιλέξουμε στη ζωή μας.  Μας εκφράζει ή όχι; 

• Τα παιδιά διατηρούν ενεργή τη φαντασία τους. Η φαντασία είναι ισχυρότατο εργαλειο στα χέρια τους.  Χωρίς φαντασία δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ούτε να εκφραστούμε στη ζωή μας.
• Μαθαίνουν να βάζουν τον εαυτό τους σε διαφορετικό ρόλο κάθε φορά.
• Τέλος, ανακαλύπτουν πλευρές του εαυτού τους, που τους είναι άγνωστες με έναν εύκολο και παραγωγικό τρόπο.

Αξίζει να το δοκιμάσετε και στα δικά σας παιδιά!

Λειτουργεί! Ναμαστε!