Κάθομαι στον καναπέ μου. Στο ένα χέρι έχω ένα τεράστιο πιάτο μακαρονάδα και στο άλλο χέρι το τηλεκοντρόλ. Βλέπω το ένα πρόγραμμα μετά το άλλο χωρίς στην ουσία να καταλαβαίνω τι παρακολουθώ. Καταβροχθίζω το πρώτο πιάτο μακαρονάδα και χωρίς να το καταλάβω έχω φτάσει στο τρίτο. Έχω πάρει 10 κιλά τους τελευταίους μήνες αλλά δεν βαριέσαι, δεν αξίζω και πολλά. Ας απολαύσω τουλάχιστον το φαγητό. Αυτό δεν θα με απογοητεύσει ποτέ. Δεν έχω δουλειά, είμαι άνεργος, με λίγα λεφτά. Ο καναπές έχει βουλιάξει. Μετά βίας σηκώνομαι.

Είμαι μόνος. Μόνος γιατί είμαι σε αυτή την κατάσταση τον τελευταίο εξάμηνο και όλοι οι φίλοι μου έχουν εξαφανιστεί. Αλλά και πριν που δούλευα μισούσα την δουλειά μου. Αλλά τι να κάνω τώρα στα 50; Είναι πλέον αργά για το οτιδήποτε. Οι μέρες περνάνε και βυθίζομαι όλο και περισσότερο στην μιζέρια μου. Βαθιά μέσα στην καρδία μου θέλω τόσα πολλά πράγματα να κάνω αλλά η αναβλητικότητα με καθηλώνει. Πιστεύω ότι δεν έχω την τύχη να καταφέρω οτιδήποτε.
Παρατηρώ επιτυχημένους ανθρώπους να περνούν από την οθόνη του κινητού μου και πιάνω τον εαυτό μου να λέει “Τι τυχερός! Μακάρι να ήμουν και εγώ, πάντα άτυχος” Κλείνω το κινητό και γυρίζω πίσω στην μιζέρια και την αναβλητικότητα μου. Άλλη μια μέρα πέρασε. Τι ουσιαστικό έκανα σήμερα; Τίποτα. Τηλεόραση και φαγητό. Υπάρχουν και ημέρες που βαριέμαι ακόμα και να μαγειρέψω. Εκεί έρχεται το delivery. Για να πω την αμαρτία μου το delivery έχει πάρει φωτιά. Η ζωή συνεχίζεται. Χωρίς καμία ουσία. Αλλά δεν ήμουν πάντα έτσι. Αυτή είναι η μία πλευρά του εαυτού μου.
Έχω όμως και μια δεύτερη. Έχω ξεκινήσει πολλές φορές μια νέα συνήθεια, έχοντας έναν στόχο στο μυαλό μου, αποφασισμένος να τον πραγματοποιήσω. Μετά τα έχω εγκαταλείψει όλα μέσα σε λίγες ημέρες. Ξεκινώ κάτι πολύ ενθουσιασμένος για τον στόχο μου, αλλά ο πόνος της αποτυχίας είναι μεγαλύτερος για να αποβάλω την ιδέα. Έτσι με τον φόβο της αποτυχίας δεν κάνω τίποτα. Βαθιά μέσα μου όμως η σπίθα σιγοκαίει.
Σιγοκαίει αλλά γιατί δεν κάνω τίποτα, αναρωτιέμαι. Γιατί; Βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι χρειάζομαι βοήθεια αλλά και πάλι δεν κάνω τίποτα.
Ημέρα 600η ή 800ή. Άλλη μια ημέρα καναπέ και φαγητό. Έχω χάσει το μέτρημα. Εύχομαι για άλλο ένα lockdown. Με βολεύει, είμαι μέσα ούτως ή άλλως. Γιατί ο κόσμος να είναι έξω και να περνάει καλά; Όχι, θέλω lockdown πάλι. Τι λέω; Δεν είμαι καλά σίγουρα.
Εκεί ανάμεσα στις μακαρονάδες, πίτσες και το τηλεκοντρόλ έλαβα ένα τηλεφώνημα. Ένας παλιός φίλος απεβίωσε. Έτσι στα ξαφνικά. Σοκ. Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Ένας φίλος που ήταν γεμάτος ενέργεια και αγαπούσε την ζωή. Ένας άνθρωπος που δεν τα παρατούσε ποτέ παρόλο που δεν είχε τα κατάλληλα “εφόδια” για να πετύχει κάτι. Και παρόλα αυτά είχε καταφέρει πάρα πολλά. Πιάνω το εαυτό μου να αναφέρει ότι εγώ έπρεπε να είμαι στην θέση του.

Εκείνη ήταν η στιγμή που αποφασίζω να ζητήσω επαγγελματική βοήθεια. Δεν μπορώ μόνος μου. Ξεκινώ συνεδρίες. Πηγαίνω στις συνεδρίες μου ευλαβικά κάθε εβδομάδα. Υπάρχουν ημέρες που θέλω να τις ακυρώσω αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι, όπως και να αισθάνομαι δεν θα ακυρώσω καμία συνεδρία. Οι μήνες περνούν και αρχίζω να καταλαβαίνω αρκετά πράγματα για την αναβλητικότητα μου.
Αν θέλω να διατηρήσω το κίνητρο για να πετύχω τους στόχους μου, πρέπει να νιώσω τον πόνο που έρχεται από τον φόβο μήπως δεν τους επιτύχω.
Ακούγεται μπερδεμένο; Στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό. Ο πόνος είναι ο ισχυρότερος δείκτης ότι η συμπεριφορά μας χρειάζεται αναπροσαρμογή και ο εγκέφαλός μας είναι καλωδιωμένος να αντιδρά σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν.
Όταν προσπαθώ να ξεφύγω από τον πόνο, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί ψυχολογικές διεργασίες που στοχεύουν να αλλάξουν την κατάσταση και να αποφύγω την πηγή του πόνου, ενεργοποιώντας δημιουργικές διαδικασίες και διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Αντί λοιπόν να υιοθετήσω μια προσέγγιση “ραβδί”, είναι σημαντικό να αξιολογήσω επίσης τον αντίκτυπο των πιθανών απωλειών που θα βιώσω, αν δεν πετύχω αυτό που στοχεύω. Ο πόνος αυτών των πιθανών απωλειών θα είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να με κρατήσει στην επιδίωξη του στόχου μου. Ακόμη περισσότερο από την επιθυμία που έχω να επιτύχω αυτόν τον στόχο.
Η αποστροφή για την απώλεια και η ιδέα ότι «οι απώλειες είναι μεγαλύτερες από τα κέρδη». Ο λόγος είναι ότι ο πόνος της απώλειας είναι ψυχολογικά περίπου δύο φορές ισχυρότερος από την ευχαρίστηση του κέρδους. Και ενώ ο πόνος παίζει ρόλο στις παρακινητικές καταστάσεις, οι καταστάσεις κινήτρων επηρεάζουν επίσης την αντίληψη του πόνου.

Άρχισα να θέτω διάφορα ερωτήματα στον εαυτό μου. Τι θα χάσω αν δεν πετύχω τον στόχο μου; Ποιος είναι ο δρόμος που βαδίζω κάθε μέρα; Πως θα είναι το μέλλον μου εάν δεν αλλάξω; Με βοηθάει στο να προχωρώ μπροστά.
Κάθε φορά που γυρίζω από τις συνεδρίες μου διαβάζω τα διάφορα χαρτάκια που έχω βάλει σε διάφορα σημεία του σπιτιού μου. “Μπορώ να τα καταφέρω”, “Αξίζω τα καλύτερα” “Ποτέ δεν είναι αργά” “Ξεκίνα τώρα”. Μέρα με την ημέρα νιώθω καλύτερα. Αρχίζω να βγαίνω έξω. Το Delivery πλέον είναι μόνο μια φορά την εβδομάδα και έχω αρχίσει να χάνω κιλά.
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Είμαι 50, άνεργος και με λίγα χρήματα. Ε και; Έχω την υγεία μου άρα μπορώ να τα ανατρέψω όλα αυτά. Αρχίζω να κάνω αιτήσεις για δουλειά και επιτέλους να σπουδάσω online αυτό που πάντα ήταν το όνειρό μου.
Έχει περάσει ένας χρόνος. Η ζωή μου δεν είναι τέλεια αλλά είναι άλλη. Έχω μια δουλειά που μου αρέσει, συνεχίζω τις σπουδές μου, έχω χάσει τα 10 κιλά και με τους φίλους μου μετά από μεγάλη προσπάθεια τα έχουμε ξαναβρεί. Πως αισθάνομαι; Πολύ καλύτερα! Νιώθω άλλος άνθρωπος.
Ήταν εύκολο να το πετύχω; Φυσικά και όχι. Έπεσα, κυλίστηκα στα πατώματα, σηκώθηκα, ξαναέπεσα, ξανασηκώθηκα. Οι συνεδρίες μου, με βοηθάνε σε μια ισορροπία. Είναι το Α και το Ω της σημερινής μου ζωής.
Εάν βρίσκεσαι και εσύ στην ίδια κατάσταση, μην αναβάλεις τίποτα για αύριο. Δεν μπορείς να τα καταφέρεις; Ζήτα επαγγελματική βοήθεια. Εάν τα κατάφερα εγώ, μπορείς και εσύ. Μπορώ να τα καταφέρω. Μπορείς να τα καταφέρεις. Μην απελπίζεσαι, ποτέ δεν είναι αργά. Για τίποτα. Άδραξε την ημέρα!
- Η συμπεριφορά των γονιών καθορίζει την συμπεριφορα των παιδιών
- Ανάλαβε την ευθύνη του εαυτού σου | Αγάπη και Συναισθήματα
- Η δύναμη της Αγάπης
- Theta Healing – Βελτιώστε την ζωή σας
- Τροφή και Ψυχολογία
- Μαθαίνοντας να ακούμε την καρδιά μας.
- Οι 5 αρχές του Ρέικι στην γλώσσα της καθημερινότητας.
- Πως να μάθουμε στα παιδιά να ακούν την καρ
διά και την ψυχή τους. - Δέσμευση και Αληθινή Αγάπη | Μπορεί να συνυπάρξει;
- Συγχώρεση | Η θεραπεία της ψυχής μας!
- Ψυχολογία Εφήβων και Ρέικι,
- Οι αιτίες της ασθένειας και η Ολιστική προσέγγιση του Ρέικι.
- Ο Νόμος της Πίστης και η θεραπεία μέσω της Προσευχής,
- Μοναξιά και Μοναχικότητα.
- Η δύναμη της λέξης “ευχαριστώ” και η ευγνωμοσύνη
- Το υποσυνείδητο και η αυτοπεποίθηση
Σχόλια